Van Piquilachta naar Olantaytambo

¡Hola amigos! Vandaag woensdag 15 april, bleek het internet her en der nog steeds niet erg bruikbaar. Op school was de verbinding tijdelijk slecht. Bij SAE bestaan nog steeds verhuisproblemen. Inmiddels steek ik maar een handje toe om de techniek op orde te krijgen zodat ik zelf ook weer behoorlijk kan internetten en daarnaast is de beloning in de vorm van gratis koffie en koekjes is natuurlijk niet te versmaden:-)

Hierbij het vervolg van afgelopen weekend van Piquilachta naar Olamtaytambo. Bijzondere plaatsen die ieder voor zich iets magisch hebben. Piquilachta was een pre-inka nederzetting waar 30.000 mensen !! vredig moeten hebben samengeleefd. Voor die tijd een enorm aantal. Nu nog is aan sommige delen van de stadswallen en ceremoniële plaatsen te zien hoe kundig men in die tijd reeds bouwde.

Tipon was een enorm landbouwcomplex met een uitgekiend irrigatiesysteem, dat zo kundig is opgebouwd dat het ook vandaag de dag nog grotendeels z'n werk doet (ondanks de regelmatige aardbevingen in dit gebied). Dit in combinatie met een groot aantal langs de bergwanden gegroepeerde terrassen. Het was één van de locaties waar de inka's vele nu nog in de hele wereld in gebruik zijnde groentesoorten moeten hebben gedomesticeerd en veredeld. Het gaat hierbij om vele honderden gewassen waaronder diverse soorten granen en bonen, de aardappel, het mais en de tomaat. De afslag naar Tipon was overigens een stevige aanslag op de benen met een stijging van 400 meter in plm drie kwartier lopen.

Pisac kent eveneens deze opbouw in terrassen langs de steile bergwanden en eveneens een ligging ten opzichte van de zon die zodanig gunstig is dat een optimale landbouwgrond wordt gevormd. Daarnaast had Pisac een ceremoniële functie met tempels vrijwel op de top van de berg en graftomben in de nabijgelegen bergwand. Zeer bijzonder is de zonnetempel met de enorme, volledig uit de rots zelf gehouwen Intihuatana (zeg maar zonnewijzer) waarvan de functie tot op heden nog niet is opgeklaard. Gezien hun agrarische prestaties moeten de Inka's overigens zeer goed op de hoogte zijn geweest van het verloop van de seizoenen.

Olantaytambo is tenslotte een mooi voorbeeld van de wijze waarop de Inka's steden bouwden (waar men in dit geval minstens 300 jaar achtereen moet hebben gewoond.) Ook hier vindt men weer de kundig aangelegde terrassen, deze keer gecombineerd met bouwwerken waarin voedselvoorraden mede door een uitgekiende luchtcirculatie zeer lang konden worden opgeslagen. Boven op de berg is weer een ceremonieel centrum te vinden (deze keer nog niet volledig afgebouwd, alsof de bouw plotseling werd gestaakt.) Gezien de ligging en de enorme omvang van de gebruikte stenen is hier weer zichtbaar hoe kundig de Inka's met hun natuurlijke omgeving wisten om te gaan, waar zij in staat leken zelfs de tand destijds enig zins naar hun hand te zetten. Al met al blijft een beeld achter dat de komst van de Spanjaarden hier indertijd meer kwaad dan goed heeft gedaan.

Komende week zal weer grotendeels bestaan uit School (Spaanse les) en vrijwilligerswerk (Engelse les) voor het blindeninstituut. Inmiddels ligt de trip naar het Titicacameer klaar voor het komende weekend. ¡Hasta Luego, Saludos cordiales Hans!