Lago Titicaca
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
21 April 2009 | Peru, Puno
In het meer leven onder andere de Uros indianen, die daar op rietvlotten leven. Zij spreken niet zozeer Spaans maar Aymara. Na de Uros-indianen maken we kennis met het eiland Amantani, een eiland dat minder door toeristen bezocht wordt. Hier overnachten we bij de inwoners van het eiland. Zij spreken Spaans alleen als tweede taal, hun eigen taal is Quechua. In de middag lopen we naar de top van het eiland, een hoogte van plm 4100 meter. Op die hoogte wordt klimmen snel een adembenemende aangelegenheid, maar daar staat een prachtig uitzicht op de omgeving tegenover.
Aan het eind van de dag beneden gekomen valt op hoe goed hier de sterrenhemel te zien is. Op deze hoogte en zonder hinder van vervuiling of strooilicht door grote steden is het zicht op de sterren bijzonder mooi en gedetailleerd. Waar je in Zuid-Frankrijk al gelukkig bent met het feit dat je de melkweg vrij goed kunt herkennen, zie je hier een detail dat in ieder geval al mijn verwachtingen overtrof. In eerste instantie is zelfs het Zuiderkruis moeilijk te herkennen, domweg dat er zóveel sterren, zo duidelijk te zien zijn.
De volgende dag varen we door naar het eiland Taquille waar we de lunch gebruiken. Dit eiland is duidelijk meer op de toeristen ingesteld. Enerzijds comfortabeler dan het vorige eiland maar (vanwege het toerisme) toch minder uniek dan Amantani. Vlak na de lunch varen we terug naar Puno waar we halverwege de avond de bus terug nemen. Als je om plm 5 uur in de ochtend aankomt om je dan maandag om half acht in de verschillende vormen van de verleden tijd in de Spaanse taal te verdiepen (inclusief de onregelmatigheden in de werkwoorden) dan is dat toch wel een stevig overgang. Na deze onvergetelijke ervaring eerst maar eens goed uitslapen en dan plannen maken voor volgende week.
Hasta Luego, Hans!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley